با سلام و احترام
در این قسمت به معرفی شرکت ویزا میپردازیم به نقل از ویکی پدیا .
در ابتدا چکیده ای از ویزا کارت :
- فعالیت شرکت : خدمات مالی
- سال تاسیس : 1958
- بنیانگذاران : جوزف پی و ویلیامز
- دفتر مرکزی : کالیفرنیا , فوستر سیتی
- محدوده فعالیت : جهانی
- مدیر عامل : چارلز شارف
-رئیس هئیت مدیره : جوزف سوندرز
- محصولات : کارت اعتباری , سیستم پرداخت آنلاین
ویزا کارت، (به انگلیسی: Visa) شرکت چندملیتی خدمات مالی
آمریکایی است، که دفتر مرکزی آن در فوستر سیتی، کالیفرنیا، ایالات متحده
آمریکا قرار دارد.
این شرکت وظیفه تسهیلات
مبادلات مالی الکترونیکی در سراسر جهان را بر عهده دارد، که عمدتاً توسط
کارت‌های اعتباری و کارت‌های نقدی با نشان تجاری ویزا انجام می‌شود.
در
میانه‌های سپتامبر ۱۹۵۸ بنک آو امریکا، برنامه کارت اعتباری بنک‌امریکارت
خود را در فرسنو، کالیفرنیا با ارسال ۶۰،۰۰۰ کارت اعتباری ناخواسته آغاز
کرد. ایده اصلی، زاییده تفکرات اندیشکده بهبود محصولات بنک آو امریکا، گروه
تحقیقات مرکز خدمات مشتریان و رهبر آن جوزف پی. ویلیامز بود.
ویلیامز
توانست در سال ۱۹۵۶ مدیران اجرایی بنک آو امریکا را متقاعد کند که به او
اجازه دهند، که طرح خودش را پیاده کند و سرانجام این طرح تبدیل به اولین
ارسال موفق گروهی کارت‌های اعتباری ناخواسته با حجم زیاد شد. این کارت‌ها
واقعاً کار می‌کردند و درخواست نامه‌های صرف نبودند.
ایده
این برنامه و چاپ اولیه کارت‌های آن، برای ویلیامز مهم نبود، بلکه او
موفقیت اصلی را در اجرای کامل سیستم‌های کارت چندمنظوره می‌دانست. در اواسط
دهه ۱۹۵۰ عده‌ای از افراد طبقه متوسط ایالات متحده آمریکا حساب‌های در
گردش زیادی افتتاح کرده بودند، که بسیار ناکارآمد و دشوار بود. چون آنها
همیشه مجبور بودند تعداد زیادی کارت را با خود حمل کرده و صورت حساب‌های
مختلفی را در پایان هر ماه پرداخت کنند، بنابراین نیاز برای داشتن یک ابزار
مالی یکپارچه از مدت‌ها قبل در ایالات متحده آمریکا به وضوح حس می‌شد، ولی
کسی نتوانسته بود راه انجام آن را پیدا کند، البته کارت‌های شارژ مانند
دینرز کلاب وجود داشت، که بعد از اتمام هر دوره عملیات، باید هزینه کامل
پرداخت می‌شد، البته تلاش‌های زیادی برای ایجاد کارت‌های چند منظوره
اعتباری صورت گرفته بود، ولی به دلیل اینکه این تلاش‌ها از سوی بانک‌های
کوچکی که منابع لازم برای این کار را نداشتند انجام می‌شد، نتایج
رضایت‌بخشی نداشت.
ویلیامز و تیم کاری او،
مطالعات زیادی بر روی این شکست‌ها انجام داده بودند و ایمان داشتند که
می‌توانند از تکرار اشتباهات آن بانک‌ها پرهیز کنند. آنها همچنین نمونه‌های
موفق این کارت‌ها را در فروشگاه‌های زنجیره‌ای بررسی کرده و دلایل موفقیت
آنها را پیدا کرده بودند.
فرزنو به دلیل داشتن
جمعیت ۲۵۰ هزار نفری برای این کار انتخاب شد. جمعیتی که برای راه‌اندازی
سیستم کارت اعتباری به اندازه کافی بزرگ و برای کنترل هزینه‌های اولیه، به
اندازه کافی کوچک بود. دلایل دیگر انتخاب این شهر، سهم بازار بالای این
بانک، در آنجا (حدود ۴۵٪ درصد) و انزوای نسبی مردم این شهر (برای جلوگیری
از تخریب وجهه بانک در صورت شکست) بودند.
آزمایش
اولیه با موفقیت پیش می‌رفت، تا جایی که بنک آو امریکا با شایعاتی مبنی بر
اینکه بانک دیگری قصد توزیع این کارت‌ها، در سانفرانسیسکو را دارد، روبه‌رو
شد. چون سانفرانسیسکو بازار اصلی بنک آو امریکا بود. این بانک به سرعت
شروع به گسترش سیستم کارت‌های اعتباری خود در این شهر کرد. پس توزیع
کارت‌ها در ماه مارس سال ۱۹۵۹ در سانفرانسیسکو و ساکرامنتو آغاز شد و پس
از لس‌آنجلس تقریباً تمامی ایالت، به وسیله ۲ میلیون کارت، پوشش داده شد.
این
کارت‌ها مورد تایید ۲۰ هزار بازرگان بود. ولی به تدریج مشکلاتی برای این
برنامه پیش آمد. چون ویلیامز در رابطه با درست‌کاری مشتریان، زیادی خوشبین
بود، تخمین ۴٪ درصدی او برای حساب‌های دارای تخلف به ۲۲٪ درصد رسید و
اداره‌های پلیس آن ایالت، شاهد تعداد زیادی تخلفات و کلاهبرداری‌های مربوط
به کارت اعتباری جدید بودند.
بنک آو امریکا به
طور رسمی ۸٫۸ میلیون دلار، از توزیع این کارت‌ها ضرر کرد، ولی این ضرر با
احتساب هزینه‌های سربار و تبلیغات به ۲۰ میلیون دلار می‌رسید.
پس
از تبرئه شدن ویلیامز و حامیانش، مدیران بانک به این نتیجه رسیدند، که این
کارت‌ها قابل بازیابی هستند، بنابراین تلاش زیادی در جهت احیای این سیستم
کردند. آنها بیش از ۳ میلیون نامه عذرخواهی برای مشتریان فرستاده و نسبت به
کارآیی بالاتر سیستم جدید خود، ابراز امیدواری کردند.
هدف
اصلی آنها بازار کالیفرنیا بود، ولی در سال ۱۹۶۵ شروع به اعطای امتیاز این
سیستم به بانک‌های دیگر، خارج از این ایالت کردند. طی ۱۱ سال، بانک‌های
زیادی این امتیاز را دریافت نمودند و شبکه بزرگی از این سیستم در سراسر
ایالات متحده آمریکا شکل گرفت. در اواخر دهه ۱۹۶۰ اعطای امتیاز به بانک‌های
سایر کشورها نیز آغاز شد.
در سال ۱۹۷۰ کنترل این
کارت از عهده بنک آو امریکا خارج شد و یک شرکت مستقل به نام ان‌بی‌آی برای
مدیریت، گسترش و توسعه این سیستم تاسیس گردید. پس از چندی یک شرکت
چندملیتی به نام ایبانکو برای مدیریت بین‌المللی این سیستم تشکیل شد. این
شرکت به فکر یکپارچه کردن سیستم در تمامی کشورها بود و به همین دلیل، تمامی
دارندگان این امتیاز را، در سال ۱۹۷۵ با یکدیگر متحد کرده و نام ویزا
(Visa) را برای کارت‌ها انتخاب کرد.
در اکتبر
۲۰۰۷ بنک آو امریکا اعلام کرد، قصد احیای برند «بانک‌آمریکارت» خود، با نام
دیگری دارد. ویزا اکنون یک سیستم پرداخت جهانی است، که مشتریان، موسسات
مالی و دولت‌ها را در بیش از ۲۰۰ کشور جهان، از طریق بانکداری الکترونیک به
هم مرتبط می‌سازد.
در سال ۲۰۰۹ بیش از ۶۲
میلیارد تراکنش مالی از طریق این شرکت ویزا کارت، انجام شده که حجم مالی آن
به ۴٫۴ تریلیارد دلار می‌رسد. این عملیات، در سال ۲۰۱۲ درآمدی بالغ بر
۱۰٫۴۲۱ میلیارد دلار را، برای ویزا در بر داشته‌است.
از
سال ۱۹۵۸ که این سیستم پرداخت فعالیت خود را آغاز نمود، به تدریج ارسال
این کارت‌ها برای مشتریان، گسترش یافت. همزمان کارت‌های دیگری نیز توسط
موسسات دیگر توزیع می‌شدند. نیاز به یک سیستم یکپارچه احساس می‌شد. به
تدریج چند کارت با هم وارد یک شبکه شدند. در دهه ۱۹۶۰ میلادی بنک‌امریکارت
با نام‌های محلی، در برخی کشورهای دیگر نیز صادر می‌شد.
به
تدریج شبکه‌های گوناگونی که در کشورهای مختلف توزیع شده بود، بر اساس نیاز
به یکپارچگی سیستم به یک شبکه پیوستند و در سال ۱۹۷۵ شبکه بین‌المللی ویزا
تاسیس شد.